Lieve studenten,

Periode twee zit er nagenoeg op. Vanavond sluiten we de deuren van de campus voor twee weken en velen van jullie wellicht ook die van jullie kot.

Hoewel er een pittige periode aanbreekt aka de blok, glooien er hopelijk toch een aantal momenten van warme verbinding met familie en vrienden. Ik wil jullie dan ook van harte een fijne kerst wensen – als jullie dat vieren – en absoluut een schitterend 2024.

Laten we dromen.

Dromen van een jaar dat op veel plekken op ons aardbolletje vrede mag brengen want dat is broodnodig. Vrede ook in jullie leven. Als 48-jarige docent én vader lezen dat de helft van de jongvolwassenen tussen de 18 en 24 jaar worstelt met mentale zorgen, dat blijft hard schrikken. We hebben corona zeker nog niet volledig verwerkt, de vele oorlogen en crisissen die elke dag het nieuws vullen helpen ook niet. Jullie toekomstbeeld is moeilijk rooskleurig te noemen. Weet dat ik me als docent bijzonder bewust ben van de uitdagingen waar sommigen van jullie misschien wel eens – of vaak – over wakker liggen.

Ik heb veel studenten bevraagd over mijn lessen in periode 1 en 2, ik kreeg wat complimentjes en dat is altijd fijn maar ook waardevolle suggesties wat beter kan. Merci daarvoor, oprecht, ik ga daar iets mee doen.

Één stevige kritiek kwam vaak terug: dat ik streng ben in mijn oordeel en dat ik dat soms doe met te harde woorden.

Ik heb daarover enkele dagen bezonnen. Want dat is absoluut waar en terecht, dat is geen nieuws voor mezelf.

Dat is iets wat ik heb overgenomen van een professor die mijn leven radicaal heeft beïnvloed. Hij gaf zelf zo goed als nooit complimenten, ik was vaak geraakt en een keer of meer tot tranen bewogen toe door zijn hardheid. Nochtans begon hij zijn lesreeksen met een mededeling die ik ook in al mijn lessen aan jullie heb gedaan: feedback gaat over jullie specifieke ingediende taak, in casu één opdracht, niet over jou als persoon, nooit.

Nu, dertig jaar na dato, voel ik hoe hard zijn feedback me gevormd heeft. Ik ben daar erg dankbaar voor want – en dat geldt ook voor jullie – enkele jaren later stond ik op de werkvloer en de feedback was daar zeker niet milder. Je wordt (goed) betaald voor je werk, in ruil lever je ook heel veel op. Half werk, zelfs redelijk goed werk, wordt niet geapprecieerd. Enkel echt goed werk wel.

Mijn professor heeft me voorbereid om dat in het leven aan te kunnen.

Ik ben een boomer, ok. Het onderwijs dat ik genoten heb was veel radicaler dan dat van jullie. Ja, de leerstof in het middelbaar was beperkter maar wel dieper uitgepuurd en doorleefd. Veel is verankerd en blijven hangen. Hoofdzaken en bijzaken, dat onderscheid was duidelijk voor ons.

Jullie generatie heeft veel meer moeten verwerken maar is ook het slachtoffer van nieuwe media, in casu die smartphone. Het woord ‘schermtijd’ moest in mijn tienerjaren nog uitgevonden worden. Die combinatie maakt dat studeren voor jullie een grotere uitdaging geworden is maar ook een keuze dus.

Is het werkveld dan ondertussen milder geworden? Toont het daar begrip voor? Het antwoord is helaas … neen.

Net daarom leg ik mijn strengheid opnieuw aan jullie voor, ter inzage. Ja, ik kan bij half ingediende opdrachten, bij taken die naast de kwestie zijn of teksten die veel taalfouten bevatten wat meer focussen op de goede dingen. Maar welke boodschap geef ik jullie dan mee? Dat je hiermee in het werkveld binnen 1, 2 of 3 jaar wegkomt? Neen. Want dat is niet zo.

Dus omarm dat, ik beloof jullie dat het binnen een paar jaar helder zal worden dat mijn intentie goedbedoeld is. Probeer zoals gevraagd feedback over een opdracht of bij een examen los te koppelen van jezelf als persoon. Ik weet dat ik en met mij talloze docenten elke dag met immens veel liefde voor jullie staan. In corny words: we love you.

Maar met liefde en complimentjes en lessen die fun fun fun zijn … leren jullie niets. Ik hoop wél dat jullie allemaal beseffen dat ik heel aanspreekbaar ben, zelfkritisch, open sta voor elk gesprek. Dat is een uitnodiging voor iedereen die nog ergens mee zit: stuur me gerust een mailtje, ook tijdens de vakantie, ik neem er tijd voor.

Laat me tot slot jullie allemaal veel succes wensen met die vermaledijde examens, met de liefde, met de rust die hopelijk even komt tijdens de vakantie. Want opnieuw, die veelheid aan mentale zorgen ligt me na aan het hart. Ook welkom daarmee bij mij en in mijn lessen.

Godspeed!